ลำนำรักดอกฮุ่ยหลัน

       

      

             กริ๊ง

             ..เสียงกระพรวนดังกังวานใสตามจังหวะการขยับตัวของผู้เป็นเจ้าของ..ริมฝีปากบางแย้มยิ้มดูงดงาม สูงศักดิ์ และบริสุทธิ์ดุจกล้วยไม้ราตรี เส้นผมละเอียดดุจเส้นไหมเหยียดตรงพริ้วไสวไปตามสายลม..

            กริ๊ง

            ..ร่างบางในชุดผ้าแพรเนื้อดีสีขาวนุ่มลื่นร่ายรำท่ามกลางแสงจันทร์นวลตามเสียงใบไม้ที่เสียดสีกันประกอบกับเสียงกระพรวนที่เธอใส่จนเกิดเป็นเสียงดนตรีอันไพเราะที่ไม่อาจหาพังได้เป็นครั้งที่สอง...

            กริ๊ง

            สายลมหยุดนิ่งพร้อมเสียงกระพรวนสั่นครั้งสุดท้ายเป็นสัญญาณสิ้นสุดการแสดง..

***อยากแต่งนิยายสบายๆบ้าง5555***

เปิดไว้ก่อนน้าา